У кухні Вялікага Княства Літоўскага верашчака вядома з сярэдзіны XVIII стагоддзя як адзін з варыянтаў мачанкі – мяснога соусу, у які мачалі бліны. Аўтар рэцэпта – каралеўскі кухмістр Верашчака. Але яшчэ больш папулярнай страва стала ў ХIХ стагоддзі дзякуючы супадзенню назвы з прозвішчам каханай паэта Адама Міцкевіча Марылі Верашчакі.
Верашчака – адна з самых вядомых страў беларускай кухні, прычым у розных мясцовасцях у традыцыйным рэцэпце існуюць свае арыгінальныя асаблівасці.
Цыбулю нарэзаць дробнымі кубікамі і пасіраваць да залацістага колеру. Дабавіць на патэльню нарэзаны саломкай бекон, прадаўжаючы абсмажваць.
Тым часам каўбаскі адварыць у вадзе з півам і спецыямі, нарэзаць іх. У працэджаны булён дабавіць цыбулю і бекон, кружкі каўбасак.
На сухой патэльні пасіраваць муку да крэмавага колеру, астудзіць і развесці астатнім булёнам або вадой да аднароднай кансістэнцыі. Гэту сумесь тонкім струменьчыкам, пастаянна памешваючы, уліць у верашчаку з каўбаскамі і патушыць на маленькім агні да загусцення.
Для прыгатавання тонкіх блінчыкаў змяшчаць грэцкую і пшанічную муку з соллю і цукрам, дабавіць яйкі і, паступова ўліваючы малако, вымесіць вадкае цеста без камячкоў. Выпякаць на алеі.
Верашчаку падаць у гаршчочку, а побач на талерцы выкласці грэцкія блінчыкі.