Падзеі
БІСД: у Беларусі ёсць група актывістаў, якія спрабуюць зарабіць палітычныя дывідэнды на экалогіі
18 снежня, Мінск /Кар. БЕЛТА/. У Беларусі ёсць група актывістаў, якія спрабуюць зарабіць палітычныя дывідэнды на экалагічных тэмах, што выклікаюць занепакоенасць у людзей. Аб гэтым у час чарговага пасяджэння праекта "Экспертнае асяроддзе" - "Экалогія: мода або патрэбнасць?" у прэс-цэнтры БЕЛТА заявіла аналітык Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў (БІСД) Кацярына Рэчыц.
Удзельнікі абмеркавалі, хто задае экалагічны парадак дня ў Беларусі, дае падставу для дыскусій, прыняцця рашэнняў. Напрыклад, у бягучым годзе на слыху было будаўніцтва Брэсцкага акумулятарнага завода. Эксперты паспрабавалі знайсці адказ на пытанне: ці няма ў дзеяннях грамадскіх актывістаў якой-небудзь яшчэ падаплёкі акрамя экалагічнай. Кацярына Рэчыц прапанавала падзяліць усіх экалагічных актывістаў Беларусі на тры групы. Да адной з іх аналітык адносіць людзей, якія фактычна не маюць ніякіх адносін да экалогіі, але абставіны склаліся так, што яны заняліся экалагічнымі праблемамі. Напрыклад, там, дзе яны жывуць, рэалізуюць праект, звязаны з экалагічнымі рызыкамі. "Нельга забываць аб яшчэ адной групе нібыта экалагічных актывістаў, якія ніякіх адносін да вырашэння экалагічных праблем па сутнасці не маюць, але падхопліваюць зялёны парадак дня дзеля хайпу. Яны спрабуюць асядлаць тэмы, звязаныя з занепакоенасцю насельніцтва экалагічна рызыкоўнымі вытворчасцямі, уплывам сусветных экалагічных трэндаў на беларускае грамадства, і зарабіць на гэтым палітычныя дывідэнды", - растлумачыла аналітык. Урэшце, зрабіць на экалогіі сабе палітычную кар'еру ў Беларусі пакуль нікому не ўдалося. Лідараў грамадскай думкі па экалагічным парадку дня ў краіне пакуль няма.
Паводле слоў Кацярыны Рэчыц, трэба аддаць даніну тым, хто прафесійна займаецца захаваннем навакольнага асяроддзя, мае спецыяльную падрыхтоўку, канструктыўна настроены ў адносінах да ўлады, не ідзе ўразрэз з палітычнымі рашэннямі. "Але гэтыя структуры даволі замкнутыя. І тут трэба больш дэталёва разбірацца, чаму так адбываецца. Можа таму, што грамадства ў цэлым мае даволі нізкі ўзровень экалагічнай культуры, а можа таму, што ў нас няма дзейсных каналаў камунікацыі паміж грамадскімі арганізацыямі і ўладай, у тым ліку профільнымі міністэрствамі", - адзначыла аналітык.
Выканаўчы дырэктар асацыяцыі "Аднаўляльная энергетыка" Уладзімір Нісцюк лічыць, што такія праблемы здымаюцца, калі для грамадства адкрыта інфармацыя. "Часам пузыры надзімаюцца там, дзе яны не павінны надзімацца. Але калі мы не ведаем, што і як будзе, калі не прыцягваецца грамадзянская супольнасць на этапе прыняцця рашэння і потым людзей толькі перад фактам ставяць... Тады ў іх узнікае ўнутраны пратэст не столькі супраць завода ў Брэсце, а супраць таго, што ігнаруецца іх меркаванне. Людзі не ведаюць праўды ні з боку тых, хто будаваў завод, ні з боку тых, хто спрабуе іх вывесці на плошчу. Гэту праўду трэба вельмі шырока даводзіць", - падкрэсліў ён.
версія для друку
зрабіць стартавай
дабавіць у выбранае